اگر آمریکا به برجام بازگردد و یا این اتفاق نیفتد به هر حال می‌بایست روابط کشور با دنیا عادی شود، به عبارت دیگر باید از موضع اقتدار یا تفاهم همراه با اقتدار روابط جهانی  ایران بازگردد و محدودیت‌های موجود برداشته شود. برداشته شدن این محدودیت‌ها حق مسلم ایران است و صادرات و واردات ایران باید عادی شود در این شرایط طبیعی است که صاحبان سرمایه یا فناوری و شرکت‌های خارجی به ایران بازگردند. برای اینکه مسیر درستی در نظر گرفته شود پیش‌نیاز‌هایی لازم است که باید قبل از تحقق این مساله در کشور عملیاتی شود. به اعتقاد من مشکل فعلی صنعت نفت و گاز تقسیم بازار و تبعیض است بنابر این باید از این شرایط تبعیض آمیز و تقسیم بازار رها شویم، در درجه اول می بایست در داخل شرایط عادلانه و منصفانه ای را برای شرکت‌ها و کسب و کارهای فعال در داخل در صنعت انرژی نفت، گاز و پتروشیمی پیش‌بینی کنیم و به آن برسیم. متاسفانه در حال حاضر در داخل هیچ شرایط منصفانه و عادلانه‌ای نداریم و ساز و کاری ایجاد شده که تبعیض حاکم است و شرکت‌ها به طور منصفانه و آزاد وارد بازار نمی شوند. شاهد یک شرایط تبعیض آمیز و شبه انحصاری در تقسیم بازار هستیم به‌گونه‌ای که در بخش‌های مختف سعی شده است منابع و فرصت ها در انحصار گروه‌های خاصی قرار بگیرد و در برخی مواقع کارتل‌های اقتصادی با حمایت‌های خاص و رانت زیاد سازمان داده شود. آنچه بعد از سال ۱۳۸۴ در صنایع نفت و گاز ایران اتفاق افتاد این بود که ساز و کاری برای برای تخصیص درست شرکت‌ها صورت نگرفت و اکنون شاهد یک شرایط تبعیضانه در تقسیم بازار هستیم. اولین شرط برای رسیدن به هم افزایی این است که یک شرایط عادلانه، رقابتی، منصفانه و شفاف برقرار شود در غیر این صورت شاهد یک هم افزایی میان شرکت‌ها و موسسات رانتی داخلی که از تبعیض استفاده کردند با شرکت های سرمایه گذار خارجی خواهیم بود، این مساله برضد اقتصاد مردمی است و اقتصاد خصوصی یا آزاد واقعی را زیر سوال می‌برد. در درجه دوم باید ساز و کاری تعریف شود تا شرکت و سرمایه گذار خارجی را تشویق کند تا به سمت کارآفرین و فعال داخلی هدایت شود، در شرایطی که با توجه به تحریم ها افرادی همت گماشته اند و صنعت کشور را سروپا نگه داشتند چه در بخش مشاوره، تحقیقاتی، ساخت تجهیزات و پیمانکاری می بایست مورد حمایت قرار بگیرند و قواعد و قوانینی وجود داشته باشد تا ضمن اینکه شرکت داخلی صاحب فناوری فعالیت دارد، شرکت خارجی نیز مشارکت کنند و شرایط به‌گونه‌ای پیش نرود که موجب بی رغبتی شرکت‌های خارجی  شود و از سوی دیگر موجب بی توجهی به شرکت‌های داخلی شود. شرایط باید به‌گونه‌ای باشد تا شرکت‌های داخلی که در چند سال اخیر زحمات زیادی برای اقتصاد ملی کشیده‌اند و گام‌های خوبی نیز در عرصه ساخت داخل و خدمات فنی و مهندسی برداشتد حقوقشان حفظ شود و اینطور نباشد که با گشوده شدن درهای کشور به روی سرمایه‌گذار خارجی، بخش داخلی فراموش شود، نباید مانع ورود سرمایه‌گذار خارجی شویم و از آن طرف باید بخش داخل حمایت شود. در حال حاضر صنعت نفت کشور توسط بخش خصوصی واقعی تامین مالی می‌شود، زمانی که این بخش هزینه‌های خود را دریافت نمی‌کند و حاضر هستند با قیمت‌های پایین و حتی خیلی اوقات بدون چشم داشت مالی در این شرایط سخت ایستادگی می‌کنند یعنی از خودشان هزینه می‌کنند تا صنعت کشور را تامین مالی و فنی کنند.