اكبر نعمت‌الهی/ جانبازان، بازماندگان سال‌های خون و آتش و یادگاران مبارزه‌ای هستند که برای حفظ سربلندی و افتخار ملت بروز کرد.
آنها تن خویش را به توفان بلا سپردند و بی توجه به مخاطرات سیاسی و تهدیدات فیزیکی تا انتهای ایثار خویش پیش رفتند و در سال‌های جنگ تحمیلی از خاک میهن با ایثار تن و جان خویش دفاع کردند.
مقاومت جانانه آنان به گونه‌ای بود که بعثی‌های عراق برای فرونشاندن مقاومت آنها به سلاح‌های شیمیایی دست یازیدند. اما بازهم نتوانستند بر این موج مقاومت تاثیر بگذارند و آنان با تحمل رنج ناراحتی های ناشی از سموم شیمیایی بیش از سی سال مقاومت اسطوره‌ای از خود نشان داده‌اند و بدون کمترین توقعی در صحنه باقی مانده‌اند.
مساله جانبازان دارای چنان اهمیتی است که بنیاد جانبازان و مستضعفان و بنیاد شهید مسئول پیگیری امور جانبازان شده اند.
جانبازان شیمیایی در مقابل بیماری‌های تنفسی آسیب‌پذیرترند ولی متاسفانه اکنون و در شرائط گسترش بیماری کرونا به نظر می‌رسد آنها را از یاد برده‌ایم. به‌گونه‌ای که هرروز شاهد پرپر شدن گلهای مقاومت و یادگاران دفاع مقدس هستیم. اخبار شهادت این عزیزان در این روزها به راحتی قابل پیگیری است.
به نظر می رسد کمتر کسی به فکر حفظ این سرمایه‌های جاودان است در حالی که آنها به مراقبت بیشتری در مقابل بیماری نیازمندند.
بنیاد مستضعفان و جانبازان سرانجام بالاخره باید عملی از خود نشان دهد و برای این عزیزان قرنطینه های خاص بهداشتی و بیمارستانی فراهم کند تا آنان در فشار همه‌گیری کرونا از دست نروند.
یادمان باشد که آنها هستند که گوهر مقاومت را در میان مردم و مسئولان جاودانه می‌کنند و اکنون نباید گذاشت این میراث جاودانگی و مردانگی به راحتی از دست برود.
درست است که آنها در راه هدف‌های خویش جامه جانبازی به تن کرده‌اند اما نباید از کنار این مهم به راحتی گذشت که وجود شریف آنها و پیکرهای اینک نحیفشان توان مقاومت در مقابل بیماری خطرناک کرونا را کمتر از دیگران دارد.
جانبازان شیمیایی در روزهای کرونایی بیش از دیگران در معرض آسیب بوده اند و متاسفانه در غوغای کرونا و مسائل عمومی آن مورد بی مهری قرار گرفته اند و به این فکر نشده است که بنیاد مستضعفان و جانبازان و نیز بنیاد شهید نسبت به این عزیزان وظائف ذاتی دارند وگرنه ضرورتی برای ادامه کارشان نبود و این همه منابع به آنها اختصاص نمی‌یافت.
اکنون هم دیر نیست. برای حفظ این میراث درخشان باید آنها را تا جای ممکن از معرض آسیب کنار نگه داشت و با اختصاص منابع آنها را و ميراثشان را پاس داشت.
نباید گمان کنیم جانبازان تنها برای این هستند که در آغاز مسابقات فوتبال با فوتبالیست‌ها عکس یادگاری بگیرند یا در روز ولادت حضرت عباس (ع) تعدادی از مسئولان كشوری و لشكری با آنها عکس یادگاری بگیرند یا رئیس مجلس قول حل مشکلاتشان را بدهد.