ساحل مکران از مناطقی است که توسعه آن به‌عنوان موضوعی راهبردی در این زمینه از دیرباز مورد توجه بوده و امروزه با استفاده از فناوری می‌توان بر محدودیت‌های محیطی که از گذشته وجود داشته غلبه کرد و زمینه توسعه این مناطق را فراهم ساخت. به‌طور کلی فعالیت‌های هدف‌گذاری‌شده برای استقرار در سواحل مکران طیف گسترده و متنوعی را شامل می‌شود که فعالیت‌های حوزه انرژی از جمله طرح خط لوله انتقال نفت خام گوره به جاسک و پایانه صادرات نفت مکران یا نیروگاه هزار مگاواتی در کنارک، نیروگاه جاسک و همچنین فعالیت‌های حوزه صنعت و معدن (نمونه بازر آن شهرک صنعتی ایران و چین در جاسک) تنها بخشی از این فعالیت‌های توسعه‌ای و راهبردی در این منطقه است که مزیت‌های زیادی را به دنبال دارد، اما در کنار مزیت‌ها نباید از نقش پیامدهای محیطی، اجتماعی و فرهنگی آن غافل بود. زمینه‌سازی اجتماعی و فرهنگی از محورهای بسیار مهم در طرح توسعه مکران و ایجاد طرح‌های کلان راهبردی در این منطقه است و نگاهی حداقلی نیز به توسعه سواحل مکران وجود دارد، به این معنا که با ایجاد و توسعه زیرساخت‌ها از جمله در حوزه نفت و انرژی، جامعه محلی از محرومیت‌های کنونی در حوزه‌های مختلف خارج شده و از فوایدی برخوردار خواهند شد. توسعه جوامع محلی حلقه گمشده در توسعه مکران و پیشبرد طرح‌های کلان و راهبردی در این منطقه است و میزان آماده‌سازی جامعه محلی برای همراهی و مشارکت در اجرای طرح‌های کلان و راهبردی باید به‌صورت جدی مورد توجه مسئولان به‌ویژه مسئولان استانی قرار گیرد. براساس طرح آمایش سرزمینی در حوزه عملیاتی ۲۶ درصد از مساحت استان هرمزگان در حوزه مکران قرار می‌گیرد و از نظر دسترسی به خط ساحلی نیز ۵۲ درصد از کل خط ساحلی مکران در قلمرو استان هرمزگان قرار دارد، با توجه به این اعداد و در کنار برخی عوامل محیطی، اجتماعی و اقتصادی، اهمیت توسعه سواحل مکران برای هرمزگانی‌ها دوچندان شده است.