این اعداد به خوبی نشان می‌دهد که همه تخم‌مرغ‌هایمان را در یک سبد گذاشته‌ایم و به عواقب «تک سبدی انرژی» کمتر توجهی نکرده‌ایم. به بیان دیگر، گاز در مسلخ لابی‌گری‌های سیاسی مجلس و دولت از ادوار گذشته تاکنون بدون امکان‌سنجی و صرفه و صلاح کشور، توسعه ناموزون، بی‌معنی و بی‌منطقی پیدا کرده است، بدون آنکه انرژی‌های جایگزین و در دسترسی مانند برق برای مناطق صعب‌العبور و غیرقابل توجیه آزمایش شود. گاز برای کشور هم نعمت بوده است و هم نغمت. هم راه چاره بوده و هم دلیل گرفتاری! گویی که لابی‌های سیاسی با گاز، چشم و هم چشمی کرده و این نعمت خدادادی را به پای کامیابی‌های بعدی در آرای انتخاباتی هزینه نموده‌اند. دود گازکشی‌های گران و بی‌دلیل به مجاری مصرف در اقصی نقاط ایران بدجوری چشم صنایع عمده و مجتمع‌های پتروشیمی را در نبود خوراک گازی سوزانده و اقتصاد را دچار چالش کرده است. 

بر اساس برآوردهای صورت گرفته، در برخی نقاط کشور با جمعیت بسیار کم که گازرسانی صورت گرفته است، به ازای هر فرد بیش از 50 هزار دلار هزینه شده است. ناگفته پیداست که برای این مناطق کم جمعیت و دارای اهمیت کمتر می‌توانستیم سایر انرژی‌های در دسترس از جمله برق و انرژی‌های خورشیدی را به کار بگیریم. مضاف بر آن، بدمصرفی هم به مشکلات کشور اضافه گردیده است. شوربختانه در حوزه مصرف گاز، بنزین و گازوئیل به نقطه بی‌بازگشت رسیده‌ایم و همه رکوردهای منفی را در دنیا به نام خود ثبت کرده‌ایم. مصرف گاز در کشور 85 میلیون نفری ایران، نصف قاره اروپا با جمعیت 750 میلیون نفری است! به طور کلی، شدت مصرف انرژی در ایران سه تا پنج برابر دنیاست و کشورمان معادل یک کشور 280 تا 300 میلیونی مصرف انرژی دارد و در حوزه مصرف بنزین هم اوضاع بر همین منوال است. 

تراز منفی 250 میلیون متر‌مکعبی گاز و نقطه سربه سر تولید تا مصرف بنزین شرایط را بسیار شکننده کرده است. تا دیر نشده بایستی طرحی نو و تدبیری تازه دراندازیم. سیاست گازرسانی به هر قیمت در اقصی نقاط کشور را بایستی کنار بگذاریم و به متنوع کردن انرژی روی بیاوریم. استفاده از برق، انرژی‌های خورشیدی و تجدید‌پذیرها نسخه‌هایی شفابخش هستند. برای آبادانی و تقویت بیش از پیش کشور، بایستی اولویت گاز را به صنایع عمده و پتروشیمی‌ها بدهیم تا اقتصاد کشور راه بیافتد و تولید ثروت شود. تامین خوراک پایدار برای صنایع عمده از جمله فولادی‌ها و پتروشیمی‌ها و در کنار آن تنوع‌بخشی به سایر انرژی‌ها، امنیت اقتصادی کشور را پایدار و تضمین می‌سازد.