1404/05/04
پالایشگاه‌ها برای پساجنگ آماده‌اند؟
باید بتوانیم مدیریت بحران را چه در حوزه نفت و چه در بحث پالایشگاه‌ها در دستور کار قرار دهیم، چرا که حتی اگر هیچ بحران خاصی هم پیش نیاید، به‌دلیل روند افزایشی تعداد خودروها، مصرف انرژی در کشور بالا خواهد رفت. علاوه بر افزایش تولید خودروهای داخلی و خارجی خودروهای قدیمی نیز همچنان در چرخه مصرف قرار دارند و این مسئله به خودی خود باعث افزایش مصرف سوخت می‌شود، گذشته از مشکلاتی همچون تحریم، تأمین منابع مالی و محدودیت واردات و نبود افزایش ظرفیت پالایشگاه‌ها که وضعیت را دشوارتر کرده‌اند. اگر حتی بخشی از تأسیسات کشور از کار بیفتد، یا یک پالایشگاه دچار حادثه شود، تبعات آن می‌تواند به شدت مصرف و تأمین انرژی را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر گمان شود که با ذخیره سازی بنزین می‌توانیم بحران را کنترل کنیم، شاید در کوتاه مدت امکان‌پذیر باشد؛ اما با توجه به اینکه میزان مصرف و تولید با هم برابر است و یا در برخی موارد مصرف پیشی می‌گیرد، این راه نمی‌تواند پاسخگو دائمی باشد و باید برای این موضوع تدبیر شود. باید برای واردات بیشتر و بهتر خودرو فکر شود، از طرفی دیگر برخی پالایشگاه‌ها عملا مستهلک هستند لذا باید به فکر باشیم و سیستم پالایشی کشور را به روز کنیم در غیر این صورت قطعا دچار مشکلاتی خواهیم شد. ما نتوانسته‌ایم خودروسازی را به سطح جهانی ارتقاء دهیم. تولید خودروهای هیبریدی و با مصرف بهینه یکی از الزامات امروز است.
اما متاسفانه نه تنها امکان واردات خودروهای روز دنیا را نداریم، بلکه تعرفه‌های سنگین واردات هم مانع از ورود خودروهای هیبریدی و کم‌مصرف شده است. خودروسازی کشور با بیش از ۶۰ سال قدمت، هنوز محصولاتی تولید می‌کند که در رقابت جهانی جایگاهی ندارند و دلیل آن نیز این است که ساختار این صنعت به ظاهر خصوصی است، اما در عمل دولتی اداره می‌شود. برنامه ارتقای راندمان پالایشگاه‌ها سه تا پنج سال زمان می‌برد، برای حل این چالش‌ها باید یک برنامه جامع، مدون و ملی تدوین شود، نه اینکه هر بخش به‌صورت جداگانه اقدام کند. ارتقای تکنولوژی، بهبود صنعت خودروسازی، واردات تجهیزات و تأمین منابع مالی از جمله پیش‌نیازهایی است که بدون آن امکان پیشرفت نخواهیم داشت.