1404/02/05
پارس جنوبی مقصد اول «سرمایه‌گذاری برای تولید»
این در حالی است که بی‌توجهی به این موضوع در سال‌های اخیر، به ناترازی‌های متنوع در حوزه‌های مختلف انرژی در برق، گاز، بنزین و آب منجر گردیده است و در صورت ادامه این بی‌اعتنایی‌ها، زنگ های خطر و بحران در اقتصاد کشور به صدا در خواهد آمد. بر این اساس، نخستین مقصد سرمایه گذاری های جدید در کشور «باید و باید» در صنایع مرتبط با تامین و تولید انرژی با رویکرد مقابله کارآمد با ناترازی‌ها با اولویت پارس جنوبی باشد.
در همین حال و روز شنبه، ۱۸ اسفند و در واپسین روزهای سال 1403 و پس از کش و قوس‌های فراوان، آیین امضای قراردادهای فشارافزایی میدان مشترک گازی پارس جنوبی با چهار شرکت داخلی پتروپارس، اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء و مپنا به ارزش حدود ۱۷ میلیارد دلار منعقد شد. وزیر نفت در مراسم انعقاد قرارداد نکات مهمی ابراز داشت که شاید کمتر بدان پرداخته شد. بخشی از سخنان مهم محسن پاک‌نژاد به شرح زیر است: «برای رسیدن به تولید روزانه یک میلیارد و ۳۴۰ میلیون مترمکعب گاز در طول چهار سال پیش رو به‌طور متوسط سالانه به ۱۹ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز داریم». «بر اساس برآوردها از سال ۱۴۰۶ سالانه حدود یک فاز پارس جنوبی از تولید این میدان کاسته می‌شود و با کمال تاسف از دو سال بعد یعنی سال ۱۴۰۸ این عدد به سالانه یک و نیم فاز پارس جنوبی، یعنی چیزی حدود ۴۲ میلیون مترمکعب در روز می‌رسد، در صورتی که طرح فشارافزایی اجرا نشود». « حدود ۴۰ درصد بنزین تولیدی کشور دستاورد تولید پارس جنوبی است و عدم اجرای طرح فشارافزایی پارس جنوبی سبب تشدید ناترازی حامل انرژی بنزین در کشور می‌شود». اما مهم ترین سخنان وزیر نفت در فراز پایانی است که می گوید: «از رئیس‌جمهوری درخواست می‌کنم تا با تسریع در تنفیذ قراردادها و نهایی‌سازی تأمین مالی با صندوق توسعه ملی و تصویب در شورای اقتصاد، عملیات اجرایی این طرح راهبردی هرچه زودتر آغاز شود». معنی این جمله کلیدی آن است که هنوز تنفیذ قراردادها و نهایی‌سازی تامین مالی با صندوق توسعه ملی نهایی نشده و مشخص نیست که آیا صندوق توسعه ملی برای این پروژه حیاتی اصلا پولی دارد و یا اگر دارد، آیا می‌خواهد به این پروژه از «نان شب واجب تر» اختصاص بدهد یا نه!؟
در همین حال، موسی احمدی، رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی هم در مراسم عقد قراردادهای فشارافزایی، از دستگاه‌های تأمین‌کننده مالی همچون صندوق توسعه ملی می‌خواهد حساسیت موضوع را درک کنند و همان‌گونه که آقای پاک‌نژاد پای کار هستند آنها نیز به میدان بیایند. با این اوصاف، بار دیگر بر سرازیر شدن منابع مالی برای توسعه صنعت نفت و حفظ و نگهداشت تولید در سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» تاکید داریم. در حال حاضر نکته نگران‌کننده این است که با پای کار نیامدن صندوق توسعه ملی حتی با وجود عقد قراردادهای فشارافزایی با چهار شرکت داخلی، فعلا همه چیز روی کاغذ فقط نوشته شده است و عملا پروژه تا تزریق منابع مالی، رنگ اجرایی شدن را به خود نخواهد دید. سوال جدی این است؛ آیا در حوزه اقتصاد و معیشت، کاری مهم‌تر از مقابله با ناترازی‌های انرژی در کشور وجود دارد؟ ناترازی‌هایی که در پاییز و زمستان سال گذشته عدم‌النفع‌های میلیارد دلاری به کشور تحمیل کرد و موجب تکدر خاطر و نارضایتی‌های جدی در کشور شد. نگرانیم و بیم آن داریم قراردادهای فشارافزایی پارس جنوبی هم به محاق ابهام فرو رود و به خیل عظیم تفاهم‌نامه‌ها و قراردادهای به سرانجام نرسیده‌ای چون: پالایشگاه شهید سلیمانی، توسعه میادین گازی با سرمایه‌گذاری پتروشیمی‌ها، پالایشگاه فراسرزمینی، لایه نفتی پارس جنوبی و ... بپیوندد.